- خوی کرده(خوَیْ / خَیْ / خِیْ / خُیْ کَ دَ / دِ)
عرق کرده. عرق آلوده. (یادداشت مؤلف). مرحوض. (منتهی الارب)
معنی خوی کرده - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نِ وِ تَ)
لغت نامه دهخدا
عرق کردن. (یادداشت مؤلف). استحمام. (مهذب الاسماء). عرق. ارشاح. رشح. (منتهی الارب) : و باشد که اندر شب یا وقتهای دیگر خوی کند (مسلول) و سبب آن ضعیفی قوه باشد و عاجزی طبیعت از تصرف کردن اندر غذا و تحلل حرارت غریزی. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). اغتسال. خوی کردن اسب. نجد. خوی کردن از ماندگی. (از منتهی الارب)
(نِ شَ تَ)
لغت نامه دهخدا
عادت کردن. عادت گرفتن. استعاده. (منتهی الارب) : تا بدین طریق با نیک و بد روزگار خوی کند و عادت گیرد تا حوادث نفسانی اندر وی اثر نکند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
بدین سبب پیش از آنکه بسفر بیرون شود هر چه داند و گمان برد که او را در راه پیش خواهد آمد با آن خوی باید کرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
بدین سبب پیش از آنکه بسفر بیرون شود هر چه داند و گمان برد که او را در راه پیش خواهد آمد با آن خوی باید کرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(اَ سُ)
لغت نامه دهخدا
شوهرکرده. دختری که شوهر گزیده باشد:
ور صد هزار عذر بگوئی گناه را
مر شوی کرده را نبود زیب دختری.
سعدی
ور صد هزار عذر بگوئی گناه را
مر شوی کرده را نبود زیب دختری.
سعدی
(خوَشْ / خُشْ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
معطر. (یادداشت مؤلف) : و علاج آن بطعامهای لطیف و زودگوار باید کرد چون تذرو و دراج و گنجشک بشوربا پخته و بریان کرده و به بوی افزارها خوش کرده چون زیره و کرویا و دارچینی و نانخواه و زعفران. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
- خوش کردۀ شاعر، کنایه از ممدوح بود. (آنندراج) :
ز شاعر همه غایبان حاضرند
خوش آنانکه خوش کردۀ شاعرند.
ظهوری (از آنندراج)
- خوش کردۀ شاعر، کنایه از ممدوح بود. (آنندراج) :
ز شاعر همه غایبان حاضرند
خوش آنانکه خوش کردۀ شاعرند.
ظهوری (از آنندراج)
(کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
عمل نیکو انجام شده. نیکو انجام یافته:
وآنکه او خود کرده باشد باز چون ویران کند
خوب کرده زشت کردن کار معنی دار نیست.
ناصرخسرو
وآنکه او خود کرده باشد باز چون ویران کند
خوب کرده زشت کردن کار معنی دار نیست.
ناصرخسرو
